دیگر لازم به گفتن نیست که اینترنت به قوی ترین رسانه ی تبلیغات دنیا تبدیل شده و روزانه میلیون ها محتوای مرتبط با تبلیغات بر روی این شبکه ی عظیم منتشر می شود. از میان همه ی شیوه های تبلیغات اینترنتی، تبلیغات مرتبط به بنرها، رایج ترین آنهاست. اما هزینه های یک کمپین تبلیغاتی چگونه محاسبه می شود؟ با آکادمی ادنگاه همراه باشید.
شیوه های محاسباتی متنوعی برای تبلیغات بنری در نظر گرفته می شود. بسیاری از این شیوه ها با توجه به کلیک پذیری و نرخ تبدیل برخی از کمپین های خاص، در طول زمان و به سبب نیاز بازتعریف شده اند و از دل آنها روش های نوینی بیرون آمده است. اما فارغ از تعداد و تنوع بالا، سه شیوه ی اصلی که ادنگاه نیز از آنها پشتیبانی می کند، رایج ترین شیوه های تبلیغات اینترنتی است. در ادامه به بررسی این روش ها و نقاط قوت و ضعفشان می پردازیم.

1- CPC
مرسوم ترین، و البته به نظر عده ای عادلانه ترین شیوه ی تبلیغات بنری در فضای اینترنت، CPC است. CPC مخفف Cost Per Click است. هزینه تبلیغات در این روش بر اساس رخ دادن کلیک بر روی بنر محسابه می شود. اگرچه سال ها در خصوص صحت کلیک های انجام شده بحث و جدل بود، اما امروزه با پیشرفت استانداردها و روش های دقیق ضد تقلب، می توان گفت که نرخ تبدیل به روشنی قابل اندازه گیری است و تبلیغ کنندگان تا حد زیادی می توانند به این شیوه اعتماد کنند.
با بروز تبلیغات هوشمند، آگهی دهندگان قادر هستند تا بنرهای تبلیغی خود را به صورت جزیی برنامه ریزی کنند و برای کمپین خود، موارد و جزئیات متنوعی را لحاظ کنند. مثلا سرویس ادنگاه به کابران خود اجازه می دهد تا تبلیغات خود را تنها به مخاطبانی نمایش دهند که به صورت دقیق با اهداف کمپین تبلیغاتی آنها هماهنگی دارند. از همین روست که تا حدودی می توان اطمینان داشت که کلیک های حقیقی که در روش CPC محاسبه می شود، توسط کاربران مورد نظر آگهی دهنده انجام شده و عادلانه است.

2- CPM
مدل کاری دیگری که برای کمپین های تبلیغات بنری مورد نظر است، شیوه CPM یا Cost Per Thousand است. در این شیوه تبلیغ کننده به ازای هر هزار نفری که بنر او را دیده اند، هزینه می پردازد. این شیوه بیشتر برای کمپین های تبلیغاتی سیاسی، و یا معرفی یک محصول و خدمات در زمان کوتاه اهمیت دارد و نمی توان از آن برای چیزی خارج از یک اعلان جمعی بهره برد.
بهترین مثالی که می توان برای این شیوه تبلیغاتی ذکر کرد، تبلیغ بلیت کنسرت یک خواننده، و یا تبلیغ یک چهره سیاسی برای جذب آرای عمومی است. از آنجایی که هزینه ی پرداختی به ازای بازدید از هر هزار نفر محاسبه می شود، نمی توان چنین تبلیغاتی را در سایت هایی منتشر کرد که بازدید اندکی دارند، چرا که از یک سو نرخ بازدید هیچگاه به سطحی نمی رسد که برای ناشر ارزش مادی ایجاد شود، و از سوی دیگر تبلیغ کننده به منافع مورد نظر خود نمی رسد.

3- CPA
مدل کاری CPA دارای زیر مجموعه های زیادی است که با توجه به رویدادن یک عمل توسط کاربر محاسبه می شوند. این شیوه که مخفف Cost Per Action است، بیانگر ورود کاربر، کلیک بر روی بنر و انجام کاری در صفحه فرود است. عملی که کاربر در صفحه فرود انجام می دهد، باعث شده تا زیر مجموعه های متنوعی برای این مدل پدید آید که به شناخته شده ترین آنها اشاره می کنیم:

CPS یا Cost Per Session
نشست یا سِشِن، به عملی گفته می شود که کاربر در تعامل خود با یک وب سایت انجام می دهد. مثلا ممکن است کاربر برای مدتی محدود در صفحه ی اصلی سایت باقی بماند، صفحه را اسکرول کند و یا نمایشگر موس را حرکت دهد. حتی کلیک کردن بر روی لینک های اطراف صفحه و یا بنرهای موجود نیز نوعی تعامل تلقی می شود و به عنوان نشست مورد شمارش قرار خواهد گرفت. در این مدل هزینه ای، آگهی دهندگان به ازای سِشِن ها هزینه می پردازند که به نسبت شیوه ی کلیکی گران تر است.

CPE یا Cost Per Email
یکی از مواردی مهم در بازاریابی اینترنتی، بانک اطلاعات مخاطبان است. بسیاری از شرکت ها برای دستیابی به بانک اطلاعات مخاطبان، از یک صفحه فرود که کادری برای دریافت ایمیل آدرس دارد، استفاده می کنند. از آنجایی که سرانه مطالعه محتوای ایمیلی در حال افزایش است، دسترسی به مجموعه ی عظیمی از آدرس های یونیک و صحیح حکم گنج قارون را دارد و آگهی دهندگان یا صاحبان کسب و کار حاضرند برای این اطلاعات پول هنگفتی بپردازند. در این مدل آگهی دهنده با طراحی یک صفحه فرود، محیطی را مهیا می کند که کاربران را به سمت وارد کردن آدرس ایمیل خود سوق می دهد. این موضوع به جمع آوری یک بانک داده بزرگ از اطلاعات کاربران کمک می کند.

CPI یا Cost Per Installation
در این مدل هزینه ای، آگهی دهندگان به ازای نصب هر بازی و یا نرم افزار هزینه می پردازند. این شیوه برای برای تولید کنندگان بازی کامپیوتری که در آمد آنها از طریق پرداخت های درون برنامه ای است، مورد استفاده قرار می گیرد.